به دنبال ترمیم و تزیین اساسى بقعه در عهد دیلمیان، به دستور سبكتكین (387ـ366) پادشاه غزنوى ( غزنویان سنیان متعصبی بودند که برای دریافت حکومت مناطق گسترده تری از جهان اسلام وبرای راضی نگاه داشتن خلفای عباسی دست به آزار شیعیان می گشودند ) در قرن چهارم سقف و قسمتى از دیوار بقعه ویران شد و مردمان از زیارت حضرت منع شدند. اما شیعیان مخفیانه به زیارت قبر امامعلیهالسلام ادامه دادند، در حالى كه تا مدتها همچنان بقعه نیمه ویران باقى بود. تا این كه سلطنت به سلطان محمود غزنوى رسید . مىگویند او شبى پیامبر اكرمصلى الله علیه وآله و یا به روایتى حضرت علىبن ابىطالبعلیهالسلام را در خواب دید كه او را مخاطب قرار داده و اشاره به آن گنبد ویران مىكند و مىفرماید تا كى چنین خواهد بود؟ گفتهاند سلطان محمود صبح روز بعد معمارى را به حضور طلبید و به طوس فرستاد. بنا به نوشته تاریخ بیهقى در سال 400 (ق) ابوبكر شهمرد بناى بقعه را بار دیگر بر روى بازمانده دیوارهاى گلین با آجر مىسازد و منارهاى هم بر آن اضافه مىكند كه این بنا هسته اصلى حرم مطهر را تشكیل مىدهد
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر